Mariana'ya Mektuplar (Şiir)
E Kitap
Mehmet Faruk Habiboğlu [email protected]

Mayıs 2020 İstanbul İSBN Üye No:6122

(Kaynak belirtilerek paylaşılabilir. C:Ticari hakları saklıdır.)

MERHABA MARİANA

Gün bitti Mariana akşamın telaşında Beni evde bekleyen sensizliğe merhaba İnsanlar her birisi derdinde, uğraşında Beni evde bekleyen sensizliğe merhaba

Ne zaman seni ansam dilime düşer zehir İsmin ki yüreğimde yasaklanmış bir şiir Seni tanımıyor yaşadığım bu şehir
Beni evde bekleyen sensizliğe merhaba

Ellerin ve gözlerin siliniyor ufkumda Yorumlanmaz bir rüya oluyorsun uykumda
Sensin artık her gece kabusum da korkum da

Beni evde bekleyen sensizliğe merhaba.

MARİANA'YA MEKTUP I

Bir iç denizde bir martı tek başına kalmış Issızlığın tam ortası karaya uzak Mariana senin ellerin ne kadar ufalmış Bizim sevda şiirleri söylememiz yasak

Mariana kardelenler çiçek açmaz her mevsimde
Bir balık yalnızlığından usanmış
Sana dair ne varsa dinler misin sesimde Hayret güneş bile bizi sevgili sanmış

Oysa biz iki cehennem yolcusu azıksız Bir yorgun okyanusa sürüklenen yorgun şükelalar
Hadi bu kez Tanrı'ya sığınalım yalnız Belki susar ardımız sıra vaveylalar.

MARİANA'YA MEKTUP II

Mariana gelseydin n'olurdu sanki bu gece Yine göz kırpıyor yıldızlar dolunaya Beklemek uzun ve bitimsiz bir işkence Şimdi saat gece yarısına çeyrek var ya

Radyoda Neşet Usta "bilemedim kıymetini kadrini"
Uzakta körfezden geçen gemilere baksana Sen yadırgadın bir kere kalbimdeki yerini Olmazım diye mi yazıldın bana

İnsan duvarla da dertleşir, söyleşir Mariana gözlerinin uzaklaşıyor ışığı
Ah bu yüreğim nasıl avunur, neyle eğleşir Ecel değil, hasret öldürürmüş aşığı.

MARİANA'YA MEKTUP III

Kimimiz yüreğinde hep hüzün taşır Bugün günlerden pazar Mariana Belki bizim de duamız Tanrı'ya ulaşır Beklemek çok zor gelir insana

Sen gözlerini yatırıp uzaklara Ağlamasana, ben ağlıyorum zaten Avuç içlerimizde sakladığımız yara Ve vurulmuşuz kuşlar gibi erken

Bazen bir yarım şiir olur umutlar Bazen acı bir kahveye gizlenir hasret Şu apansız gelen kara bulutlar Mariana bilir misin nasıldır gurbet?

MARİANA'YA MEKTUP IV

Herkesin bir yanı ağrır, benim her tarafım Oysa hayat bir dramdır ancak deliler güler Mariana şimdi sana bu tek itirafım Özlemezmiş ölüler

Seher son deminde elimde yine cigara Seni düşünmüyorum desem vallahi yalan Yaşıyor olmak zaten en acı yara Beynimde şu dem bir büyük talan

Mariana ivazsızdır bekleyişim Masadaki saat sanki alay ediyor
Bu gece de duvarlarla söyleşmek işim Yarasalar artık sus diyor!

MARİANA'YA MEKTUP V

Ben yırtık ayakkabılarımla yollardayım sürgün
Bu gece rıhtıma terkedilmiş ayrılığın gölgesi Mariana şu martılar neden suskun küskün Yine geliyor uzaktan hüzünkâr bir keman sesi

Dalgalar ne kadar sakin böyle deniz durgun Oysa kesif bir yalnızlık şiiri okumalıyız Senin mi ellerin soğuk benim mi yüreğim yorgun

Bizimle ilgilenmiyor gökte hiçbir yıldız

Mariana ben seni terk etmeliyim gitmeliyim Bir veda havası var bu gece delireceğim Zaman gibi, dua gibi, hayal gibi bitmeliyim Üzülme be, ayaklarına serileceğim!

MARİANA'YA MEKTUP VI

Sızlıyor işte yine sızlıyor her yanım Nedense ötmüyor bu sabah kuşlar
Ah, canım dedikçe hep yanıyor canım Mariana nedir bu içimde uzanan yokuşlar

Ben gölgemin peşisıra kayboluyorum Bütün kelimelerim karanlığa saçılıyor Çiçek değilim ama sararıp soluyorum Bak yine Pandora'nın Kutusu açılıyor

Kalbim bir büyük çarmıha asılı Azizeler bana beddua ediyor Mariana senin niye öyle yüzün asılı Bak, ay bize veda ediyor...

MARİANA'YA MEKTUP VII

Mariana bugün de ölmeyeceğim sanırım Senin küçük gözlerin hala aklımda Çaresiz düşlerimden kaçıp saklanırım Ömrümün hülasası sakalımda

Bir yortudur kimisine hayat
Bir menzilsiz sürgündür kimisine Bu sığırcık çığlıkları say ki serenat Kimse almıyor beni gemisine

Mariana bir konuşsan diyorum Bütün rıhtımlar seni bekliyor bak Ben artık çekip gidiyorum
Adını dudaklarımda saklayarak.

MARİANA'YA MEKTUP VIII

İnsan ümit ettiği sürece yaşar
Oysa bir ıssız adada sürgündür ozan Mariana keşkelerimiz kalbimizden taşar Yaşlandıkça değil yaralandıkça büyür insan

Bir kara göl misali derin ve sessiz Yaralı, kırık, darmadağın, yorgun Ümitsiz, çaresiz hem öksüz
Kalbim diyorum kalbim, ne soruyorsun

İnsanın kırılır sanki kolları Ayaklarıma değil ayakkabılarıma bak Anlarsın süründüğüm yolları
Mariana anla artık, sevda bize yasak!

MARİANA'YA MEKTUP IX

Bir şey yok anlatacak hüzünden başka Mariana hicranla yazılı kaderimiz Zaman tükendi, vakit daraldı aşka Bütün kalbimizi doldurmuş kederimiz

Nasıl ki dallar kurur yapraklar dökülür Çekip gider göçmen kuşlar sessizce Bizim de böyle umutlarımız sökülür Apansız kayboluruz belki bir gece

Ne bir türkü ne bir şiir okuyan olmaz Olmaz dua edip ağlayan ardımız sıra Vedamızı kuşlardan başka duyan olmaz Mariana kalmayacak bizden geriye bir hatıra...

MARİANA'YA MEKTUP X

Hiç yamalıyor musun gecelerini biçare Mariana yoklukla, yoksunlukla, uykusuzlukla Duvarları tırmalıyor musun ha bire
Oynuyor mu sabaha dek aklında bin bir kukla

Sen hiç öldün mü apansız bir akşamüstü Bütün umutların, hayallerin yarım kaldı mı Sanki şarkılar, şiirler, sazlar bize küstü Sirenler bir gece yarısı ansızın çaldı mı

Mariana insan çözümü zor bir muamma Ölüm ve hayat, hüzün ve aşk içiçe
Biz ki birer yitik, birer garip yolcuyuz amma Acımızı taşıyabilir mi bir küçük serçe...

MARİANA'YA MEKTUP XI

Mariana yavaş yavaş ölüyorum Kalbim çarmıha asılı bir kuş
Şu gelen hazana baktıkça üzülüyorum İçimde binlerce iniş, çıkış, yokuş

İnsanın içinde uzanmışsa çöller Bir asa, bir çarık olmasa da olur Biliyor musun ölmezmiş ölüler Bazen gönül özlemekle de yorulur

Zaten biz Leyla'dan geçme faslındayız Issızlığın sonu nereye çıkacak
Nedir bu geceden apansız düşen yıldız Mariana, asla sabah olmayacak!

MARİANA'YA MEKTUP XII

Şairler yalnız ölür diyorlar Mariana
Ben kalabalık ölmeyeceğim
Son kez senin elinden tutup Tanrı aşkına Daha fazla uykunu bölmeyeceğim

Senin adın var ve yalnız ben bilirim Doldurur her gecemi sensizlik nöbeti
Ve tek başıma istersen sürünerek gelirim Bir de iyi tanırım gurbeti

Mariana bu yaşamak değil bir işkence Öleceğim ulan diyorum öleceğim! Ömrünün sonuna dek her gece Uykunu böleceğim!

MARİANA'YA MEKTUP XIII

Bir papağan çığlığı kulaklarımda Mariana gözlerim seni arıyor Hicrete takat yok ayaklarımda Oysa bütün yollar sana varıyor

Bak Eylül de gitti, hazan mevsimi Ağaçlar yapraklarını döküyor
Yalnız yarasalar işitiyor sesimi
Yine bir uykusuz gece, şafak söküyor

Mariana parmaklarından öpmeliyim Belki Tanrı merhamet eder bize
Ben ki gölgene düşmüş bir gölgeyim Bugün de ayrıyız bak halimize.

MARİANA'YA MEKTUP XIV

Bugün güneş müşfik kollarını açmış İstanbul'da
Pürneşe adamlar, kadınlar, çocuklar Mariana artık gelip beni bul da Dağılsın artık şu içimdeki burukluklar

Sana bu kaçıncı mektup artık saymıyorum Şimdi hazanın tam ortası, önümüz kış
Aşk her gece kıyısında gezdiğim bir uçurum Diyorsun ki alış yokluğuma alış

Alışamıyorum sensizliğe Mariana
Bir sabah güneşle birlikte kapımı çal Yoksa bir bakarsın çıkmamışım yarına Yeter gel yahut beni de yanına al.

MARİANA'YA MEKTUP XV

Kalbim acıyor, parmaklarım titriyor
Kesif yalnızlığımın sonu gelmeyecek mi Mariana, hasret yaşama hevesimi bitiriyor Artık bundan böyle yüzüm gülmeyecek mi

Bütün çehreleri, sokakları yabancı şu kentte En kimliksiz yabancı benim
Kendimi yitirirken bu onulmaz dertte Kaldırımdan kaldırıma sürüklenenim

Mariana dilenişim sana değil gayrı Kargalarla hemhâlim artık Anladım ki yollarımız apayrı Bundan sonra sana lâlim artık.

MARİANA'YA MEKTUP XVI

Akşam olmuş sabah olmuş neyime Zaman aslında bizde boşa akıyor
Her dem hüzün süzülüyor yüreğime Mariana neden gözlerin boş boş bakıyor

Pervasız bir şiir çığlığı tam kalbimde Artık neye inanmalı neyi beklemeliyim Aminsiz duam da susuyor dilimde Sanırım bu hayalden vazgeçmeliyim

Mariana sana elveda demeliyim Teslim olmalıyım düştüğüm girdaba Çaresiz bir uzak iklime göçmeliyim Yeter bu kadar kandığım seraba!

MARİANA'YA MEKTUP XVII

Mariana susuyorum sana ilenmiyorum Mukaddes bir ayrılık yazımız bizim Artık önünde diz çöküp dilenmiyorum Kalsın yüreğimizde sızımız bizim

Olmayacak bir duaya aminler etmek Yıllarca boş hayalden öte değilmiş Artık gitmek uzağa, meçhule gitmek Kırılmış kollarımız, başımız eğilmiş

Düştü payımıza bir büyük hüsran Ben sana geç kalmışım gerisi masal Ne çıkar dilimizde olsa bin isyan Hoşça kal Mariana hoşça kal!

MARİANA'YA MEKTUP XVIII

Mariana ben sensiz yapamam anlamaz mısın Bin veda etsem de gönlüm vazgeçmez Gitsem ardım sıra ağlamaz mısın
Bu muhacir senin gölgenden göçmez

Mütemadiyen çıkmıyorsun aklımdan Kaçak çayda, ciğarada bile sen Yudum yudum, duman duman
Nasıl özlüyorum bir bilsen

Tanrı bizim için ne yazmış bilmem
Mariana bizimkisi müphem bir yolculuk
Git desen de gitmem, gel desen gelmem Oturmuş seni bekliyor gözlerimde bir çocuk.

MARİANA'YA MEKTUP XIX

Mariana ne çok hüzün birikti içimde
Kış geldi, günler kasvetli, havalar soğuk Ruhumun ahvali her lahza başka biçimde Kader iki eliyle çullanmış boynuma, sesim boğuk

Günlerin, gecelerin hiç bir anlamı yok
Ne sabahı bekliyorum, ne yetişmeye acelem var
Şiirin, hecelerin hiç bir anlamı yok
Sadece içimde tarifsiz bir elem var

Tesbih taneleri gibi dağılmışım her yana Yorgun bir avuntu elimden düşmez ciğaram Nasıl bir şeyse, dert de sen derman da sen Mariana

Oy kanıyor, hiç durmadan kanıyoryaram.

MARİANA'YA MEKTUP XX

Tanrı sevdiği kula acımazmış
Pişsin diye yakarmış dünya cehenneminde Bilemeyiz ki bizim için ne yazmış
Mariana gel buluşalım şu yeminde:

Yaşadıkça senden vazgeçmeyeceğim Vazgeçmeyeceğim yaşadıkça senden Yaşadıkça senden vazgeçmeyeceğim Vazgeçmeyeceğim yaşadıkça senden

Yanarım ne gâm sırf senin için Nefes almak değil ki hem yaşamak Mariana hasretinle her gün için için Yanarım çok şükür senden uzak.

MARİANA'YA MEKTUP XXI

Yarım hayatlar, yarım kalan umutlar Mariana bizim alın yazgımız böyle Gökyüzümüzde sürekli kara bulutlar Başka ne diyebiliriz ki söyle

Çaresiz bir gelgitin elinde Çırpınıp, savrulup deviniyoruz Kağıt üstünde, kalemin dilinde Yalancıktan seviniyoruz

Mariana bütün yollar çıkmaz sokak Dolaşıp dönelim bakalım
Vuslat aslında Kaf Dağı'ndan uzak Bekleyip tükenelim bakalım...

MARİANA'YA MEKTUP XXII

Mariana yanıma kadınlar oturuyor Otobüste, metroda, vapurda Nedense hepsi seni soruyor Kimseye adını söylemedim daha

Semtten semte, sokaktan sokağa Dönüp dönüp duruyorum
Sürekli hep senden uzağa
Harap bitap savruluyorum

Mariana bu zor zamanlar geçmeyecek Hiçbir kentte buluşamayacağız
Belli, kader yolumuzu açmayacak Asla, asla kavuşamayacağız...

MARİANA'YA MEKTUP XXIII

Mariana yağmurlar zamansız yağıyor Havada uçuşan kuşların telaşı
Sanki uzakta bir çocuk ağlıyor Gözlerimden kanlı akıyor yaşı

Beni bir uçurum kendine çekiyor
Her gün ne gece bitiyor ne sabah oluyor Şeytanlar beni çarmıha çakıyor Melekler oturup saçlarını yoluyor

Sanırım kıyamet arefesindeyiz Yetim çığlıklar kulaklarımı deliyor Mariana bir afetin tam içindeyiz Uzaktan mezarcının sesi geliyor!

MARİANA'YA MEKTUP XXIV

Mariana insan umut ettikçe yaşar
Birinin umudunu kırmak en zalim cinayet Benim sana dair hala umudum var Demek isterdim, diyemiyorum nihayet

Okyanuslar kaynıyor yüreğimin içinde Fırtınalar, boranlar, kasırgalar
Sanki bir ıssız adaya düşmüşüm de
Tek başıma, bir başıma, ne gelen ne giden var

Umut gemilerim batmış da haberim mi yok Sanırım benimki Robenson kaderi
Oysa ben seni ne çok sevmişim ne çok Mariana gör işte senden kalan eseri...

MARİANA'YA MEKTUP XXV

Mariana bilmem bu kaçıncı mektup sana Sizin diyarlardan hala haber yok
Ağır yüktür hasret insana
Yüreğimde hüzün ne kadar çok

Martılardan geçtim, kargalar bile sessiz Bir zalim sükut aramızda
Ben ki böyle sensiz, böyle nefessiz Sanki ruhum infazda

Mariana acıma bana, sadece gel Bu hasret uzadı yeteri kadar Apansız geliverir de ecel
Sonra gözün donar, kalbin yanar...

MARİANA'YA MEKTUP XXVI

Mariana araya uzun zamanlar giriyor Sanma ki unutup gittim seni Yüreğim sanki mum gibi eriyor Pervaneyim ruhuma çerağ ettim seni

Akşamlar sabahlar geceler geçiyor Vakit daralıyor ömür geçiyor
Her şiirde adın yüklü heceler geçiyor Umarsız bir dileğe kattım seni

Artık yarına dair bir hesabım yok Mariana, umudum, hayalim, serabım yok Sana ışık olacak mehtabım yok
Biçare bir telaşla tenhaya ittim seni...

MARİANA'YA MEKTUP XXVII

Sanırım kaçak yolcuyum hayat gemisinde Limandan limana savruluyorum
Denizin ıssız karanlık sinesinde
Mariana dönüp dolaşıp seni buluyorum

Sana martılarla selam yolluyorum Bir haber bir kelam gelmiyor senden Hiç bir rıhtımda yoksun biliyorum Nazarını da mı çekmişsin benden

Merak etmiyorsun, sormuyorsun
Ben ki hasret fırtınalarıyla boğuşuyorum Mariana hala beni duymuyorsun Uğruna her gün kendimle vuruşuyorum.

ELVEDA MARİANA

Bu gece dağıtacağım masayı Mariana Kural mural yerin dibine
Nezaketin ta neyine
Koptu yüreğimde fırtına

İnsan bin kez sınanır mı
Bizi dosttan başkası tanır mı Zulamız delikmiş harbiden Umut kırıntıları bir avuç
O da yoksul kuşlara yem
Ona da kargalar fırsat verirse Bilirsin ki korkmazdık eskiden Ayrılıktan, hasretten, fakirlikten

Bu gece dağıtacağım masayı Mariana Gün doğmayacak yarına!

Kend ne y bak MARİANA!