Eğitilmeyeni Eğitmek

EĞİTİLMEYENİ EĞİTMEK
Bilal Yılmaz

Eğitim, bir insanın şekillenme sürecidir. Ne var ki Şanlıurfa’da şekillenen şeyler insan değil, sadece betonlar. Lafa geldi mi “gençler bizim geleceğimiz” deriz, ama Şanlıurfa'nın kaderine yön veren bazı şahısların geçmişleriyle yüzleşmeden geleceği inşa edemeyeceğimizi hâlâ kabul edemiyoruz. Çünkü burada asıl mesele eğitilmemişi eğitmek...

Önce bir gerçeği teslim edelim: Urfa'da şehircilik, eğitim, kültür, liyakat gibi kavramlar, çoğu zaman bilmeyenlerin yönettiği birer vitrin süsüne dönüşmüş durumda. Kimse alınmasın ama bazen öyle kararlar alınıyor ki insan “bu kararı bir eğitimli mi verdi yoksa çıraklıktan usta diye koltuğa oturan bir usta mı?” diye sormadan edemiyor.

Bakıyoruz; okuma oranı düşük, kitap satışı sınırlı, kütüphaneler boş. Ama protokol sıralarında oturmak isteyenler çok. Eğitim mi? Sadece tabelalarda yazıyor: “Eğitim Şehri Urfa.” Hangi eğitimden söz ediyoruz? Kitapla büyümemiş, eleştiriye kapalı, farklı fikre tahammülsüz zihinlerden mi?

Kendisi eğitilmemiş, kişisel gelişim denen şeyi "kişisel çıkar" sanan, üç kelimeyi yan yana getiremeyen ama mikrofonu görünce nutuk atan insanların geleceğimizi şekillendirdiği bir şehirdeyiz. “Ben böyle gördüm” cümlesi, vizyonsuzluğun en acıklı bahanesi olmuş. Evet, siz böyle görmüş olabilirsiniz ama biz artık görmek istemiyoruz.

Şanlıurfa'nın kaderine yön verenlerin bazıları eğitimi diploma sanıyor, halkı ise kendi çiftliği. Makamı, kişisel dokunulmazlık alanı sanan bu anlayış yüzünden ne gençlerimiz umutla büyüyor, ne de şehir bir adım ileri gidebiliyor. Çünkü eğitilmeyeni eğitmek; duvara su anlatmaya benziyor. Ne anlarsan anlat, karşındakinin dünyası dört duvardan ibaretse, sen dışarıyı tarif etsen de fark etmiyor.

Şanlıurfa'nın en büyük sorunu ne yoksulluk, ne ulaşım, ne de sağlık... En büyük sorun: Eğitilmeyenin eğitici rolüne bürünmesi. Halkı eğiteceğine, halkı oyalayanlarla dolu bir düzende ne gençliğe ne şehre umut kalır.

Ama biz yine de susmayacağız. Çünkü susarsak, bu zihniyet daha da cesaretlenir. Çünkü susarsak, liyakat yerine sadakat büyür. Çünkü susarsak, Urfa kaybeder.

Beş Soru ile Şanlıurfa'nın Eğitim Gerçeği:

1. Şanlıurfa’nın yönetici pozisyonlarında bulunan isimlerin kaçı gerçekten eğitimli ve liyakat sahibi?
2. “Eğitim Şehri” olmak sadece tabelaya yazmakla mı oluyor?
3. Yöneticiler, halkın kültürel gelişimine katkı sağlayacak kaç proje yürütüyor?
4. Eğitilmemiş bir kadronun, genç bir şehre umut verebilmesi mümkün mü?
5. Şanlıurfa’da karar verici koltuklara oturanların kitapla, sanatla, bilimle olan ilişkisi nedir?