Kur'an merkezliliğimiz sadece şefaat, kabir azabı, nüzulu isa, hurafeler ve teorik bogulmalar/tıkanmalar/patinajler vs. ile sınırlı kalmamalı. Olduğu kadarıyla anlatıp bırakmalıyız. Nebevi hamle benzeri bir toplum, bir medeniyet inşa etmek sürekli bu tür tartışmalarla olmaz. Kısır döngüler bunlar.
Kur'an merkezliligimizin ana kalkış noktası Kurani irfanı keşfetmek ve bunu pratiğe dökmek olmalı. Bu noktadan hareket edersek tevhidi savunmamız/şirki reddetmemiz daha gerçekçi ve fıtrata uygun olur. Dönüt verir. Bütüncül bir yaşam tarzı üretmeli Kur'an merkezliler.
Kurani İrfana Dair Bazı Örnekler Vermek istersek:
* Sen kaba ve katı yürekli olsaydın etrafından dağılır giderlerdi. (Al-i İmran:159)
* Seher vakitlerinde istigfar etmek. (Zariyat:18)
* Yalan, iftira, gıybetten uzak durmak (Hucurat:12, vd)
* Mümin kardeşi için bağışlanma dilemek. (Muhammed: 19)
* Yumuşak konuşmak (düşman olan belki sıcak bir dost oluverir) (İsra:53)
* Nahl:125, Isra:28, İsra:53, Haşr:10, Ali İmran: 135-136 ve diğer ayetler...
* İrfanın sosyal boyutu olan infak ve karz-ı hasen, zulme uğrayan kardeşine yardım etmek, istişare etmek vd. (Aklınıza gelenleri siz de yoruma ekleyebilirsiniz)
* Bu arada İrfani duruş, haksızlığa, zulme sessiz kalmak değildir. Bu gibi durumlarda meşru müdafaa vazifedir. Sağ yanağa vurana sol yanağı çevirmek de değildir.
Bu yazdıklarımı evvela kendi nefsim için düşünmem gerekiyor. Kısacası Kuran'ın mesajını yaymak istiyorsam Kurani irfanı kuşanmam gerekiyor. Cedel, laf atmak, laf ebeliği yapmak gibi beşeri düzleme mahkum kalarak bu iş olmaz. İlmi takvaya, irfana dönüştürmek gerekir.
Unutmayalım yürek fethine giden yol İrfani Duruştur.
YORUMLAR