Katı, dogmatik gruplarda aklı devre dışı bırakacak kadar
olan itaat kültürüne nasıl itiraz ediyorsak, aklın şımartılması sonucu oluşan
ukalalık ve sözüm ona kimseden emir almam mantığı ile itaat kültürünün dumura
uğramasına da itiraz etmeliyiz. İşlerimizin ciddi yürümesi açısından itaat
kültürünü mutedil hale getirmeliyiz her iki taraf açısından…
Birinci gruptaki katı itaatçiler robot hükmündedir. Bu
evvela Allah’a karşı yapılan bir saygısızlıktır, hatta şirke kadar yolu var.
İkinci gruptakiler ile de uzun soluklu, tertipli, düzenli,
halkın içine girecek kadar bir vizyona sahip olunamaz. Bir hizmet ve davet
birlikteliği oluşturalamaz. Böyleleri ukalalığın gayyasında bireysel kalmaya
mahkumdurlar. Kollektif çalışmanın bir parçası olamazlar. Entelektüel
atraksiyonlarla yerlerine çakılı kalıp eylem yerine sürekli söylem üretirler.
Davamızı/dinimizi sağlıklı bir şekilde yaşamak ve yaymak
için bilinçli itaat kültürüne sahip olmalıyız. Aksi halde bir adım mesafe
katedilemez ve hep bireyselliğe mahkum kalınır.
Peygamberimize atfedilen/iddia edilen şu iki tespitin
önemini çok iyi anlıyorum:
"3 kişi de
olsanız sefere çıktığınız zaman biriniz başkan olsun", "Başı siyah
üzüm habbesi gibi olan bir habeşli köle başınıza geçer ve adalet ile yönetirse
ona itaat edin"
Bu iki hadisin (senedlerini incelemedim) Müslüman toplumun
geleceği adına anlamının yüksek olduğunu düşünüyorum. İş yönetecek insanlar ile
iş yapacak insanların sağlıklı bir şekilde fıtri konumlarına yerleştirilmemesi
toplumsak kaosa ve huzursuzluğa yol açtığını hep birlikte yaşıyoruz aslında. Dağınık
olmaya da “hayır”, fıtrata aykırı konumlandırmalara da “hayır” diyebilmeliyiz.
İnsan toplumsal yaşamaya adeta mahkum. Bunu olumsuzluk
olarak ifade etmiyorum. Yaratılış ve sünnetullahın bir gereği. Bu nedenle
toplumsal iş ve oluşları asla bireysel kafa ile düşünemeyiz. Bireyi ve toplumu
mağdur etmeyen bir itaat kültürü ile kollektif çalışma ruhuna sahip olmalıyız.
Yüce Rabbimiz Nisa Suresinin 59. Ayetinde Müslüman toplum
için itaat silsilesini bize bildiriyor. Bu silsileyi kesinlikle önemsemeliyiz:
“Ey iman edenler!
Allah’a itaat edin, peygambere itaat edin, sizden olan ulu’l-emre de. Eğer bir
hususta anlaşmazlığa düşerseniz -Allah’a ve âhirete gerçekten inanıyorsanız-
onu, Allah’a ve peygambere götürün. Bu, elde edilecek sonuç bakımından hem
hayırlıdır hem de en güzelidir.”
Yüce Rabbimiz bize gönderdiği vahiyle bize hitapta
bulunması, vahyi pratize edecek (sünnetin oluşumu) bir muallimi aleyhisselam
göndermesi ve bu vahiy ile sünnete teslim olmuş bir ulu’l emr’in olması
gerektiğini dile getirmesi hepimiz için önemlidir. Müslüman toplum kendi
içindeki bütünlüğü sağlamak istiyorsa mezhepçilik ve grupçuluk sarmalından kurtulup
bu şekilde bir itaat kültürüne ulaşması gerekir. Takdir edersiniz ki, itaat
kültüründen kastımız mutlak ve robotik olmayan ama ukalaca da olmayan dengeli
bir itaat bilincidir. Hem bu şekilde göğüslerin içinde saklı olanlar da daha da
netleşir.
Müslüman toplum ve bireyler hem dünya geçimliliği konusunda
hem de Allah’a kulluk konusunda sürekli teyakkuz halinde ve cehd içerisinde
olup birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye etmekle mükelleftir. Bu tekellüfü ise
sağlıklı itaat bilinci ve kolektif ruh ile yerine getirebiliriz. Bu anlamda
cemaat halinde olmayı önemsiyorum. Fetö kötü örneği cemaate değil, cemadata
örnektir, yani donuk, robotik yapıya. Kastımız asla bu değil. Şahsiyeti
eritmeden ama ukalaca bireyselliğe de kaymadan mutedil bir itaat kültürü ile
davamıza hizmet etme azmi içinde olmalıyız. Allah her şeyi en iyi bilendir.
YORUMLAR