İçsel bir varoluşa sahip olanlar üst sınırı olan bir 'yalnızlık' duygusunu sürekli taşırlar yanlarında.
Tabi ki bu yalnızlık duygusu 'kimsesizlik' anlamında değildir. Tam tersi, özgünlük ve orijinallik anlamındadır.
Bundan dolayı o duygunun hava sahasına girdiğiniz an 'kimsesizliğin' negatif duygusunu değil 'özgünlüğün', 'içten varolabilmenin' pozitif havasını teneffüs edin.
Yani insandan/beşerden uzak bir hava sahası.
Tüm söylediklerimin tek şartı: içten gelen bir varoluş bilincine sahip olmak..
Yani salt dışsal şartların veya şahısların bariz bir şekilde etki alanına mahkum olmamak..
İçsel güçlerin (duygu, düşünce, irade, vicdan vs.) aktif olması diğer bir tabirle.
Bunlar aktif olursa özgün bir yalnızlığa sahip olabilirsiniz ve bu da sizin manevi teneffüs sahanız demektir.
Selam ve dua ile
YORUMLAR