"Doğrusu ben, arkamdan iş başına geçecek olan yakınlarımdan endişe ediyorum; karım da kısırdır. Tarafından bana yerimi alacak bir halef ver; o, Ya‘kūb hânedanına da vâris olsun; rabbim, onu rızana erdir!” /Meryem:5-6
Zekeriya peygamber kendisinden sonra İslam davasını omuzlayacak bir nesil arayışı içinde. Çevresinde bu davaya ihanet edenlere ve sözünün dinlenmemesine karşılık, yaşlı ve eşi kısır olduğu halde dava yerde kalmasın diye bir "veli-dost/yakın" istemektedir.
Bunun için yanan bir gönül ile sessizce yalvararak (hafiyen) Allah'tan bir varis istemektedir. Ve sonunda yüce Allah razı olduğu varisi nasip etmektedir.
Biz bu işin neresindeyiz acaba? Bunu iyice sorgulamak gerek. Peygamber kıssalarının faydası bize bu şekilde dokunacak. Haksız mıyım?
Biz de buradan hareketle alacağımız derslerle, İslam davasını miras bırakacak evlatlar yetiştirmeliyiz. Çocuklarımız bu kıvama gelsin diye dua etmeliyiz.
Sadece çocuklarımızı değil, bir nesil yetiştirme kaygısı ile gençlerle ilgilenmeliyiz. Risalet davasını artık nebiler değil biz mü'minler taşıyacağız.
Birlik ve beraberlik içinde güç olup nesillerimizi düzgün ve düzenli bir şekilde aktif rol alarak yetiştirme derdine düşmeliyiz. Zekeriya kıssasından kendimize çıkaracağımız çok dersler var.
Evlatlarımız ve gençlerimiz Allah yolunda bizim için yardımcılar olmalıdır (ensarullah). Bunun gayreti içinde olmalıyız.
Bu arada bireyselcilik tuzağı ile müslüman nesil oluşturma çabamız kısır kalacaktır. Bunu da dipnot olarak düşmüş olayım.
YORUMLAR