Her Şey Hayalde Kaldı!
Dönüp nice talebimizi gerçekleştirmek umuduyla yolcuyduk gurbetlere, ney olma hevesiyle ömür tükettik sazlıklarda. Islanmak için bulutları, yapraksız halimizle baharı kovaladık. Ambarları darı ile doldurmak telaşıyla taş bırakmadık tarlalarda, birkaç öteberi ile yıllarca göçebeydik kamyon arkalarında, önümüzdeki mevsimde umudumuzun sürmesi için kozalaktan beyaz altınlar çıkardık kırık tırnaklarla, onca çocuk doğurduk onca sancılarla, müstakbelde sözde alınacak hediyeler namına söz verdik onlara. Hayallerimiz gerçekleşsin diye medet umduk üstümüzde uçan kuştan, sene başındaki 1 Ocaktan, yaz vaktinde beyaz bulutlardan. Semeresiz temennilere boğduk heybemizi. Bugünden kaçmak için öteledik her şeyi. Yarına sarkan palavra dükkanına çevirdik tüm hayallerimizi. Süslü güfteler tertipledik gelecekte söylemek adına. Oysa kurulan tüm hayaller güzeldi yaşanabilseydi, ancak ne o gün geldi, ne biz yerine getirebildik sözlerimizi. Sanırım, bizim sevdiğimiz kadar hayat sevmedi, taktığımız kadar ciddiye almadı bizi. Artık gitmeye ramak kalmışken, konuşmaya hacet kalmadı. Her şey hayal ile başladı, ne yazık ki yine hayal ile bitti. Zira geleceğimiz geçmişti artık…!
Velhasıl; Her şeyde aradığımız umudun, gerçekleşme ihtimalini hiçbir şeyde bulamadık, hayal ettiğimiz umutların hevesi hep kursağımızda kaldı, ya umudumuz fazlaydı ya hayal dünyamız ütopya, ya da mukadder alın yazısı…!
YORUMLAR