"İnsan yaptığı ürünü sevgilisine armağan edecekmiş gibi yapmalı...
Ve diyorum ki hayat gerçekten karanlıktır; istek olmadıkça,
Ve tüm istekler kördür; bilgelik olmadıkça,
Ve tüm bilgelik boşunadır; bir işin meşgalen olmadıkça,
Ve tüm uğraşlar boşunadır aşk olmadıkça,
Eğer aşkla çalışırsanız; bağlanırsınız birbirinize ve Tanrı'ya.
Aşk ile çalışmak nedir mi diyorsunuz?
Kumaşı yüreğinden çekilmiş iplikle dokumaktır; sevgiliniz giyecekmiş gibi!..."
...Halil Cibran...
Şüphesiz ki bundandır tüm sıkıntılarımız; bu hassasiyet ve ciddiyette olamayışımızdandır!!! Değilse hiç bu şekilde "enkaza" döner miydik sorumluluk ahlakıyla kuşanmış sevgi erleri olsaydık...? Herbirimizin hissesi var tüm bu yaşananlarda zira toplum biziz... Sadece o binalar, şehirler midir yerle bir olan enkaza hatta harabeye dönen yoksa toplum olarak herbirimiz ve hepimizin hayatları, inancı, ilkeleri, bilgileri, vicdan ve ahlâkı mı...?
Herbiri enkazdan zar zor da olsa "sağ" çıkanlarımız gerçekten de "sağlam"lar mı, ne dersiniz??? Zira sağlam olmak veya kalabilmek için onlarla muhatapları arasında öncelikle güven ve samimiyet lâzımdır... Karşılıksız sevgi ve salt iyilik lâzımdır... Sorumluluğunu kuşanmış ciddiyetle işini yapan hâsbî insanlar lâzımdır... Bir'lik bilincini idrak etmiş bütünleşmiş bir toplum lâzımdır... Düşenin üzerinden atlayacak değil, eğilip onları kucaklayıp kaldıracak insanlar lâzımdır ... Velhasıl-ı kelam "sağlam şahsiyetli hakikî insan" lâzımdır!...
Şahsî olarak kendimizi değiştirip dönüştürmedikçe, bir'lik olmanın ve bütünleşmenin önemini idrak edemedikce, duygu ve düşüncelerimizi dengelemenin/ nötürleşmenin yani kutbiyetsizleşmenin değerini deneyimleyerek hissedemedikçe, bu dünya hayatının geçici ve sahte bir oyun hatta bir rüya olduğunu idrak edemedikçe, saf sevgi'nin ve salt iyiliğin üzerine hiçbir şey eklemedikçe, yargıdan/ etiketlemelerden/ tanımlamalardan/ ötekileştirmelerden/ komplekslerden sıyrılmadıkça ve her ne yaşıyorsak kendi ellerimizle yapıp ettiklerimiz/ inandıklarımız/ hissettiklerimiz/ düşündüklerimiz ve eylediklerimiz yoluyla gerçekleştiğine tam olarak inanmadıkça
sürekli aynı şeyleri yaşayacağımızdan emin olmalıyız tã ki biz öğrenene kadar!!!...
Hesabî olmak her kişi,
Hâsbî olmak ise er kişi kârıdır!!!...
Yanımız, berimiz, arkamız deprem...
Önümüz Ramazan...
Her yanımız kış...
Hâlimiz zor...
Bakalım...
Hangimiz hâsbi hangimiz hesabî olmayı seçecek...
Sarsılmalarımız sadece yerin sarsmasıyla kalsaydı! Keşke!
Hâsbî olmak bir şahsiyet ve kalite meselesidir; doğaldır ki herkesin harcı değildir... Şüphesiz ki üstünlük de takvada/ hâsbîlikte/ kalitededir...
Seçimlerimiz, kararlarımız ve amellerimizle varız şu oyun dünyasında... Kararlarımız ise kaderimizdir...
Yaratan'ın bizlere hediye ettiği aklı doğru ve yerinde kullanabilmek dualarımla...
Sevgiyle Hâsbî İnsanlar...
Peri'han Taşdemir Taylı...
Uyanış...
YORUMLAR