Diyor ki Canlar cânı, cihanlar Sultanı...: "Her zaman dünyalıkta kendinizden daha geride olanları, ahlâk ve akılda da sizden ileride olanları örnek alınız!..."
Bizler de sıklıkla bu tavsiyenin tam tersini uygular ve de hayatımız neden düzelmiyor diye söylenerek gün geçirmeye ve ömür tüketmeye devam ederiz, ne yazık ki...
İnsanların büyük çoğunluğu bilmediklerinin, anlayamadıklarının, çözümleyemediklerinin ve belirsizliklerin en büyük eleştirmenidir, muhalifidir, küçümseyenidir, dalgaya alanıdır, ciddiyet göstermeyenidir ve dahi düşmanıdır!... Ancak bilmediklerinin cahili olduğunu da bir türlü kabul etmeyenidir... Bu tutum ve tavırların ise hiçbir kesime faydası olmadığı gibi herkese ama özellikle de kişinin kendisine zararı çoktur.
Oysa ki bilgelerimizin söyledikleri gibi soran, sorgulayan, araştıran, öğrenen insan akıllıdır; değişime ve dönüşüme açıktır... Bununla birlikte en akıllı insan ise başkalarının tecrübelerini ve doğal olayları da gözlemleyebilen ve de onlardan öğrenen, kendine ders çıkaranıdır!... Böylesi insanlar uyanmış, metrikslerini idrak etmiş, kendini bilmeye bulmaya başlamıştır... Bilmediğini bilen ve varoluşunu sorgulayan insan kadar değerli ve akıllı bir cevher var mıdır?!...
Her insanın kendisini inşa eden doğruları, gerçekleri ve hakikati vardır... Şüphesiz ki bu doğrular ve gerçekler kişiden kişiye değişebilirler ki kişinin kendine hastırlar. Bu noktada önemli olan doğruların ne olduğu değil de hakikatin herkesçe aşikâr olmasıdır. Her türlü konu, olay, olgu ve kişiler de hakikat olarak algılanana kadar hepimizin de birbirimizin doğrularına katılmasak dahi saygı ve tahammül göstermemiz çok daha insanî ve güzel olmaz mı?...
Ne zamandır çok önemli, kıymetli, güçlü ve yapıcı bazı değerlerimizi yitirdik, unuttuk, görmezden geldik sanırım... Özellikle de sevgi, saygı, hoşgörü, adalet, dayanışma, iyilik, diğergamlılık ve empati gibi değerlerimiz... Ancak bununla birlikte yerine fanatizmi, faşizmi, tarafgirliği, bencilliği, doyumsuzluğu, vurdumduymazlığı, rahatlığı ve yargılamayı koyduk.
Biliyorum bunları okurken bu tarz konuları çok abarttığımı, duyguları manipüle etmeye çalıştığımı, idealist veya ütopist olduğumu düşünenleriniz de var ancak ben bunların idealizm veya ütopizm değil insanî bir yaşam şekli olduğuna inanıyorum... Belki toplumların tamamı bu şekilde olmaz/ olamaz amma velâkin iyilerin çoğunlukta olması dahi toplumları düzeltmeye yeterli gelecektir!... Bugün içinde bulunduğumuz bu karanlık hâller kötülerin, karanlığın daha yoğun olmasındandır... Ve bu sonuç da elbette iyilerin sessizliği, pasifliği, tembelliği, atıllığı, edilgenliği, amaçlarından uzaklaşmış ve bencilleşerek bireyselleşmiş olmalarındandır!...
Yani demek istiyorum ki kötülükle/ karanlıkla mücadelemiz bizlerin ışığımıza ve değerlerimize sahip çıkmamızla, mücadele ederken bize düşen her konuda gayret sarf etmemizle, çalışmamız ve emek sarf etmemizle, sözlerimizle değil eylemlerimizle iyiliğin kendisi olmamızla, şu üç günlük oyun dünyasında oyuna dalarak değil de hakikatin peşinde koşan akıllı insanlar olarak vb. vs.... olabilir.
Ne zaman ki insanlara sürekli ayet okuyan, dikte eden ve baskı yapan kullar değil de Yaratan'ın görmek istedigi şekilde kullar olup, yaşayıp; insanlara bu hâlimizle arkadaş, y'ol'daş, dost ve komşu olursak ancak o zaman bu dünyadaki varlığımız anlamlı olacaktır...
Kaldırıp başlarımızı içimizi doldurana ve huzura erdirene kadar gökyüzünde dolaşalım, etrafımıza her an alıcı bir gözle bakalım, kendimiz dışındaki tüm diğer canlıların varalığını da idrakiyle okuyalım ve tefekkür edelim... O zaman belki kendi yerimizi ve değerimizi de idrak etmiş olabiliriz ve dahi bu bilinçle baktığımız bir hayatı dolu dolu yaşayabiliriz...
...
Kalk ve yaşa...
Uyar önce kendi benliğini!
Ve oku kendini, dünyanı ve Rabbini...
Haydi, kalk ve yaşa...
Sevgiyle ve umutla Canlar...
Peri'han Taşdemir Taylı...
Farkındalık...
Hakikat...
Uyanış...
Değer...
Erdem...
Karar...
Kader...
Yol...
Ol...
...
..
.
YORUMLAR