Bazen hangi yöne gideceğini bilememek gerçekten zor olabilir.
Bir anda o kadar çok şey yaşanır ki, içimizdeki bütün duygular birbirine karışır. Ne hissedeceğimizi, ne düşüneceğimizi, nereye döneceğimizi bilemez hâle geliriz.
Ve biliyor musun?
Bugün kendini iyi hissetmiyorsan, bu da olur. Hiçbir şey yapmak istemiyorsan, konuşmak, dışarı çıkmak ya da kimseyi görmek gelmiyorsa içinden ki bunda da bir sorun yok.
Bu seni eksik ya da yanlış yapmaz.
Bu sadece insan olmanın bir hâlidir.
Ruhunun, biraz dinlenmeye, biraz içe dönmeye ihtiyacı vardır. Tıpkı toprağın kışın dinlenip baharda yeniden canlanması gibi… Senin de kendi içine çekilip, sessizce yeniden doğmaya hazırlanman gerekir.
Kendini suçlama.
Yalnız kalmak, kendini yeniden bulmanın en güzel yollarından biridir. Bu zamanlar bir geri çekilme değil, aksine bir yenilenme sürecidir. Düşüncelerinin bulanıklığı, duygularının ağırlığı, hepsi yavaşça çözülecek.
Bazen etraf çok kalabalık olduğunda, zihnimiz net göremez.
Sürekli bir yerlere yetişirken, en önemli yeri yani içimizi unuturuz. Oysa cevaplar oradadır.
Sadece sessizlikte duyulurlar.
O yüzden, bu sessizliği bir ceza değil, bir nimet gibi gör. Bir köşede kendi varlığının tadını çıkar.
Kimse seni bundan mahrum edemez. Kendini düşünmek, kendine alan tanımak bencilce değil, bilgecedir.
Kendine bu zihinsel molayı ver ki yarın ya da ondan sonraki gün, daha güçlü, daha kararlı, daha huzurlu bir hâlde yeniden yürüyebilesin.
Ve şunu hiç unutma:
Sen aslında hiçbir zaman gerçekten yalnız değilsin.
İlahi olan, Rabbin seninle, her nefesinde, her sessizliğinde, her gözyaşında.
O, elini hiç bırakmadan yanında durur.
O hâlde rahatla…
Bir kenara çekil, derin bir nefes al, sadece sen ol.
Çünkü bu sakinliğin içinde,
Yeniden doğacak olan ışık sensin...
Y'ol'umuz her daim sev'gi'de buluşsun Can'lar...
Peri'han Taşdemir...
...
..
.
YORUMLAR