Hikaye şöyle:
Üç adam bir yerde oturuyorlarmış, o zaman’ın Kadısı yanlarından geçerken onları akıllı zannedip onlara selam vermiş. Kadı efendi uzaklaştıktan sonra o üç adamdan biri; ”Kadı efendi beni tanıdığı için selam verdi,” demiş.
Öbürü hayır, asıl beni tanıdığı için selam verdi. Diğer üçüncüsü hayır Kadı Efendi uzaktan komşum olur, benim için selam verdi, sizi hiç tanımıyor bile diye çıkışmış. Derken üç adam amansız bir tartışmaya, tartışmadan da kavga etmeye başlamışlar.
Tabi o zaman güvenlik görevlileri tutmuşlar bunları doğru karakola, oradan da mahkemeye götürmüşler. Üç ahmak adam ne olduğunu anlamadan şaşkın bir şekilde, kan-ter içerisinde kendilerini Kadı efendinin huzurunda bulunca, üçü de birbirin den şikayetçi olmuş.
Kadı efendi sormuş: “ne oldu size, niçin kavga ettiniz, bu haliniz ne böyle, diye sormuş?” bunlar olayı olduğu gibi anlatmışlar. Üçü de, "ben kadı efendinin beni tanıdığını, benim için selam verdiğini söyledim. Arkadaşlarım da kabul etmeyip sizin kendilerini tanıdığını, onlar için selam verdiğinizi söylediler. Bizde inatlaşıp kavga ettik..." diye itiraf etmişler.
Kadı efendi üçüne de dikkatlice bakmış, düşünmüş ve şöyle demiş; “içinizden en ‘inat’ olanı kim ise ben ona selam verdim.”
Üçü birden ben inadım diye bağırınca, Kadı tek tek anlatın inatlığınızın sebeplerini, bakalım hanginiz daha inatsınız.
Ve biri anlatır; “derki ben bir akşam yemeğinde hanımla bozuştum, kızdım yemek yemeden evden çıktım kahveye gittim, gece geç saatte eve geldim. Baktım çok acıkmışım hemen mutfağa geçtim, karanlıkta yemeği buldum, yemek dolma idi, bende hemen dolmanın birini tüm olarak ağzıma attım, tam o sırada ışık yandı ve baktım hanım içeri girdi. Bende gururuma yediremedim ve dişimin şiştiğini işaret ettim kendisine. Kızmışım ya konuşmuyorum vücut dili ile anlatmaya çalıştım. Hanım hemen bir diş doktoru çağırarak bütün dişlerimi çektirdi, yinede inadımdan dişlerimin ağrımadığını ve kızdığım için böyle davrandığımı söylemedim,”
Diğeri hemen atılır ve buda bir şey mi? “Ben buna inatlık demem ve anlatmaya başlar; “bir gece karımla inatlaştık, kadın sen git davarlara yem ver dedi, bende uykum var sen kalk dedim. Kalkmayacağıma yemin ettim oda yemin etti. Oda kalkmadı bende. Bu böyle üç gün sürdü ve iki yüz elliye yakın hayvanımız açlıktan telef olu.”
Üçüncü ahmak adam hemen itiraz eder ve derki bu ne? siz buna inat mı diyorsunuz?
Kadı efendi sen anlat bakalım der ve adam; “ben evlendiğim gece eşimle kavga ettim ve onunla gerdeğe girmedim. On beş yıldır evliyiz daha kadına elimi bile sürmedim. Hatta dört çocuğumuz da var ama bu çocukların kimden olduğunu bile sormadım.” der demez, kadı efendi ‘ulan biriniz birinizden inatçı ve ahmaksınız, ben hiç birinize de selam vermedim yıkılın karşımdan, çıkın gidin.' diyerek üçünü de kovar.
Bu hikaye bize gösteriyor ki, ahmaklıkta sınır yoktur. Allah kimseyi ahmak etmesin.
YORUMLAR