Annem ve babam beni süsler püsler, hazırlanırlar ve hafta sonlarında köye götürürlerdi... Uzun saçlarımda güzel incili mincili özel tokalar, ayağımda deri sandaletler, süslü elbiselerle...
Köye gidince bakardım ki herkesin altında pazen çiçekli pantolonlar, naylon rengarenk tokalı ayakkabılar, saçlarında da üzerine dikenli çiçekler takılmış bu tarz yapraklardan çiçek tokalar...
Ben de babama bana da onlardan al diye ısrar ederdim. O da dayanamaz, istemese de gider bana da kırmızı tokalı lastik ayakkabılardan alırdı... Ben de her defasında ayacıklarım yara bere içinde kalmasına rağmen hem köydeki arkadaşlarıma benzeyerek onlar gibi olduğumdan hem de daha önce sahip olmadığım farklı ve renkli yeni bir şeye sahip olduğumdan zevkle giyerdim... Şehire eve dönerken de ayaklarım yara bere içinde olurdu...
Bağda bahçede o elbiselerle dolaşıp koşturamayacağım için de pazen pijama isterdim... Anneciğimin tüm emekleri benim doğa, köy ve arkadaş merakıma kurban giderdi yani...
Sonra da kendimi arkadaşlarımın peşine takılarak keşife bırakırdım...:
Saçlarıma o incili tokaların yanına dikenli yapraklar takar, başıma da mor kır çiçeklerinden veya papatyalardan örülmüş bir taç yapardık, kayaların üzerindeki yosunlardan da ellerimize kınalar yakardık... Bağların içinden akan derelerde kaynak gözelerinden su içer ve meyve ağaçlarından da meyvelerle karnımızı doldururduk... Ve ben akşam eve döndüğümde eski halimden eser kalmazdı... Ama sanırım hayatımın en keyifli ve lezzetli zamanları idi...
Ayda bir veya iki kez de olsa o günleri iple çekerdim...Arkadaşlarım da beni beklerlerdi... Şehir hayatından çok farklı, doğal ve eğlenceliydi benim için...( Her çocuk için de öyledir eminim...)
İnsan sahip olmadıklarına ve bilmediklerine karşı farklı bir arzu, merak, istek ve şevk duyuyor doğrusu...
Hepimiz de öyle değil miyiz? O arkadaşlarım da benim her şeyime özenirlerdi zira... Ama artık büyüdük ve de aklediyoruz... Ama önemli olanı aklı doğru şekilde kullanmaktır... Hoş ben hâlâ köy hayatını ve doğayı çok daha fazla severim ama amacına uygun kullanarak...
Her şeyi gözlemlemek, değerlendirmek, kullanmak ve yaşayarak deneyimlemek lazım... Hayat ve insan böyle güzel ve anlamlı...
Eski günleri yâd etmek adına bu yaz yine köye gitmeyi planlıyoruz annemlerle... Bakalım o eski günlerin tadına bu sefer neler ekleyeceğiz... Güzel şey insanın toprağı ile buluşması, haydi hayırlısı...
İnsanın hafızası, zihni ve yüreği nasıl da diri, capcanlı ve gerçekçi değil mi? Bir yaprak fotoğrafı beni yıllar içinde zaman tüneline düşürdü işte böyle...
Ben şimdiden hayallerini kurmaya başlamışken, sizlere de bir köy havası tavsiye ederim... Her anlamda bize iyi gelir... Kalalım sağlıcakla...
Sevgiyle...
Peri'han Taşdemir Taylı...
YORUMLAR