Çocukluğumuzdan beri akaryakıta yapılan zamların, akabinde her şeyin zamlanacağı anlamına geldiğini hepimiz çok iyi biliriz.
Çünkü taşımacılık bu işin büyük bir parçası olduğu için akaryakıta gelen zamdirek ürüne aktarılıyor.
Gıdadaki fiyat artışının bugüne kadar görülmemiş bir artış olduğunu hem fikiriz sanırım.
Elektrik faturalarına yansıyan zamlar, doğalgaz zamlarından bahsetmiyorum bile...
Oysa ki cennet memleketimizin her bölgesi verimli topraklarla çevrili...Millet olarak sürekli söylediğimiz ama anlamını pek kavrayamadığımız “Köylü Milletin Efendisidir” söylemi şimdilerde daha çok anlaşılır oldu sanırım. Bunları yazarken bir verilere dayandırarak ve vatandaş olarak yaşadıklarımı aktarıyorum.
Türkiye’de tarım sektörünün son 15 yıldaki değişimi (TÜİK) verilerden yararlanarak, açıklamaya çalıştım.Tarımın, toplumun gıda gereksinimini sağlaması, sanayi sektörüne hammadde temin etmesi, ihracata olan katkısı ve yarattığı istihdam olanakları irdelenmeye çalışılmış. Son yıllarda kırsal nüfusta çok büyük azalma görülmekte, bu göç kent nüfusunda büyük artışlara neden olduğu görülmektedir. Üretici insanlar, kent hayatında tüketici durumuna gelmişler. Tarım sektörünün ülke ekonomisindekiönemi her geçen gün azalırken, hizmetler sektörünün önemi ise artmış. Türkiye geçmişte tarımsal ürünler bakımından kendine yeten birkaç ülkeden biri iken günümüzde bazı ürünlerde ithalatçı konumuna gelmiş. Bunları ben demiyorum TÜİK belirtmiş.
Oysa ki her bölgenin köylüsü köyünde kalsa tarıma katkı sağlasa kendine yeten bir ülke olarak kalırdık kanımca...
Kalırdık diyorum çünkü kendine yeten bir ülke değiliz ki herşeyi bu kadar pahalı satın alıyoruz maalesef.
Sonuç olarak Türkiye tarımsal ürünlerde kendine yetecek ve tarıma dayalı sanayi ürünlerde AB gibi gelişmiş ülkelerle rekabet edebilecek kalitede ürünler üretmeli bunun için politikalar geliştirmelidir.Önceliğimiz, köylümüzü yerinde tutup üretim yapması sağlanmalıhatta dünya markası oluşturacak ürünlerüretmeleriiçin politikalar geliştirmeliyiz.
YORUMLAR